Over Jan Maaskant

Jan Maaskant is Nederlandse beeldhouwer en tekenaar. Aan de Academie voor Schone Kunsten in Rome leerde hij het werk van Paul Klee kennen. Wat hem daarin treft is de wisselwerking tussen vorm en tussenruimte enerzijds en tussen vorm en achtergrond anderzijds.

Als beeldhouwer is hij autodidact en hij werd aanvankelijk beïnvloed door Constantin Brâncusi, Henri Laurens en anderen. Gaandeweg werden zijn gesloten beeldhouwwerken opener en meer samengesteld uit zelfstandige elementen, waarbij maat, afstand, richting en indeling een grote rol spelen.

Maaskant vond verwantschap met de geometrisch-abstracte, minimalistische en systematische ontwikkelingen van de jaren 60 en 70. Hij gebruikte rasters, herhalingen en verschuivingen, maar verstoorde deze regelmatig vrijwel altijd weer door persoonlijk ingrijpen. Als ‘neo-structuralist’ stelt hij de onmeetbaarheid van individuele motieven in grotere structuren aan de orde. In zijn werk probeert Maaskant architectuur en beeldhouwkunst te verenigen

De objectieve werkelijkheid en de individuele mythe raken bij Jan Maaskant met elkaar verweven. Hij maakte veel reliëfs, die hem de mogelijkheid gaven op een muur te werken zonder verstoord te worden door een zaal of plek buiten. Door ruimte te creëren tussen reliëf en muur werd de zwaarte minder en kreeg het object een zekere neutraliteit.

In 1982 werd Jan Maaskant geselecteerd voor Documenta 7, maar viel uiteindelijk af. Drie jaar later werd hij docent beeldhouwen aan de kunstacademie in Kampen. In de zomer van 2017 waren Maaskants Connectie III ‘als rozen’ en De ruimte bepaald I te zien tijdens ARTZUID.

Het werk van Maaskant bevindt zich in de collectie van onder andere het Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam, het Kunstmuseum in Den Haag, het Van Abbe Museum in Eindhoven en het Kröller-Müller Museum in Otterlo.