Over Stefan Pietryga

Stefan Pietryga werd geboren in het Duitse Ibbenbüren en woont en werkt in Potsdam. De sculptuur Pappel (-blau, ulme) behoort tot de groep populierensculpturen die Stefan Pietryga sinds de jaren negentig ontwikkelt en in verschillende uitvoeringen internationaal exposeert, bij voorkeur in de openbare ruimte.

Pietryga is houtbeeldhouwer en onderzoekt sinds het begin van de jaren 90 de fundamenten van sculpturale tekens in stedelijke, natuurlijke stedelijke en natuurlijke contexten. In zijn visualisaties verwijst hij zowel naar barokke, stedenbouwkundige Gesamtkunstwerke als naar romantisch-idealistische tradities.

De verticaal stijgende figuur doet denken aan de piramidepopulier en lijkt op een pilaar. Hij staat symbool voor de bemiddeling tussen hemel en aarde. De boom, met zijn wortels stevig verbonden met de aarde, wijst met zijn groei naar de hemel. Pietryga grijpt deze beknopte waarneming aan om een ​​figuur te creëren uit een boomstam, in dit geval een iep, gelijkenis vertoont met de populier, kleurt deze met een ultramarijnblauw pigment. Deze kleur kennen we uit de cultuur- en kunstgeschiedenis. Vroeger werd het gewonnen uit de zeldzame en kostbare lapis lazuli en vooral gebruikt in heilige goddelijke taferelen. Het stond dus altijd voor het spirituele, het ideale, voor de goddelijke ruimte: de hemel. Ultramarijnblauw heeft een metafysisch en transcendentaal aspect, dat Stefan Pietryga gebruikt in zijn werk. Tegenwoordig wordt het pigment chemisch geproduceerd. Deze kleur en de technische toepassing ervan als puur poeder op het dragermateriaal hout, is het idee achter het werk en maakt ook de aanwezigheid van de kleur in de buitenlucht mogelijk. De populier, als drager van de kleur, overwint inhoudelijk de gegeven ruimte en verwijst naar de lucht als plaats van een esthetisch-utopische transcendentie.

Tijdens ARTZUID 2023 komt deze intentie van de kunstenaar naar voren. Hier gaat de sculptuur in dialoog met de omringende bomen, vooral de populieren. De hoge groei, het groen en het ritselen van de bladeren van de natuur corresponderen in contrast met de artistiek ontwikkelde structuur van de populier als sculptuur.