Over Adelheid en Huub Kortekaas

Huub (1935) en Adelheid (1947) Kortekaas vormen sinds eind jaren 60 een kunstenaarsduo en beiden zijn autodidact. Ze besloten hun hart te volgen en een eigen, universele beeldtaal te ontwikkelen. In hun optiek maken we allemaal deel uit van de natuur. De plant werd daarin het symbool voor de mens die groeit uit de donkere aarde naar het licht.

Vanaf 1995 ontwikkelden ze in Winssen (Gelderland) de Tempelhof, een totaalkunstwerk (of Gesamtkunstwerk) en afspiegeling van de wereld waarin kunst, architectuur, tuin, wonen en werken samenkomen. De ‘fysieke maat van de mens’ diende als inspiratiebron en leidraad. Het is de symbiose van illusie en werkelijkheid, fictie en waarheid, hemel en aarde, natuur en cultuur, Oost en West, economie en spiritualiteit.

Begin jaren 70 maakten ze een groep van abstracte Engelen, waarin duidelijk de invloeden van vak- en tijdgenoten als Constantin Brancusi en Henri Moore te zien zijn. Ze verbeelden het spanningsveld tussen het mannelijke en het vrouwelijke. Maar in de eerste plaats zijn we mens.

In de loop der jaren werkten ze aan uiteenlopende projecten als Anima Mundi, het Alfabet van de Bouwkunst, Ikonen en het Vredessymbool na de aanslagen op 9/11. In 2012 verwoordden ze de filosofie achter hun werk in Utopia: het leven als kunstwerk, een manifest.

Tijdens ARTZUID 2021 stond een van de polyester Engelen van het eerste uur (1971) aan het begin van de Apollolaan. Het idee van de engel ontstond al veel eerder, in 1967. Dat van de Engel/Mens dateert van 1999. De Anima Anumus is zowel zender als ontvanger, in het spanningsveld tussen hemel en aarde.