Over Carel Visser

Carel Visser was beeldhouwer, tekenaar en graficus. Hij studeerde architectuur aan de Technische Hogeschool in Delft en aansluitend beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Aanvankelijk maakte hij gestileerde ijzeren vogelsculpturen. Gaandeweg werd zijn stijl abstracter en verbleef hij voor langere of kortere tijd in Italië, de Verenigde Staten en Mexico. Visser doceerde enkele jaren aan de Koninklijke Academie in Den Haag en later in Haarlem en Amsterdam. 

Omstreeks 1960 hield hij zich bezig met kubussen. Hij maakte een massieve gesloten en een ‘slappe’ kubus van draad. Visser liet zich inspireren door de natuur, wat mede zijn gebruik voor natuurlijke materialen als hout, wol, zand, veren, botjes, touw en leer verklaart. 

Visser wordt beschouwd als een van Nederlands belangrijkste constructivistische beeldhouwers. In zijn latere werk assembleert hij zijn werken uit verschillende materialen als autobanden, olievaten, autoruiten en natuurlijke materialen als eieren, schapenvacht en veren. Door de herhalingen en variaties binnen zijn werk werd Vissers werk wel met muziekcomposities vergeleken.  

Carel Visser werd in 1968 uitgenodigd voor Documenta 4 in Kassel en de Biënnale in Venetië. Datzelfde jaar werd een documentaire over zijn werk gemaakt. Dit alles betekende grotere naamsbekendheid.  

In Nederland staat een aantal van zijn werken in de open lucht rond musea als CODA (Apeldoorn), Kröller-Müller (Otterlo), Boijmans Van Beuningen (Rotterdam), Stedelijk (Amsterdam en ’s-Hertogenbosch) en Rijksmuseum Twente (Enschede). Ook Tate Modern in Londen heeft buiten een Visser staan.  

De eerste editie van ARTZUID in 2009 toonde Vissers De Gezusters, een groot plastiek uit brons, eigendom van de Nederlandse Bank. Carel Visser overleed in 2015.