Over Domenico Bianchi

Domenico Bianchi is beeldhouwer, schilder en tekenaar. Hij studeerde theatervormgeving aan de Academie voor Schone Kunsten in Rome. In 1977 werd zijn werk voor het eerst geëxposeerd in de Fine Arts Building in New York – het begin van zijn artistieke carrière. Een jaar later volgt een reeks exposities in Rome. Dit leidde weer veel solo- en groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland. In 2003 werden zijn werken opgenomen in het Museo d’arte contemporanea di Roma.

In 1980 benaderde Bianchi de groep kunstenaars – Pizzi Cannella, Gianni Dessi, Guiseppe Gallo en Bruno Ceccobelli. Er ontstond een hechte vriendschap en intensieve samenwerking met gemeenschappelijke ideeën. Ze opereerden in het kielzog van de ‘Jonge Italianen’ die de teken- en schilderkunst nieuw leven inbliezen en afrekenden met de conceptuele kunst. Met een aantal exponenten van Arte Povera maakte hij kennis. Voormannen van deze beweging waren Mario Merz en Jannis Kounellis. Zij zijn van grote betekenis geweest; ze zouden zijn eigen werk verrijken met pure, essentiële waarden, die werden overgedragen voor de eenvoud van ongeraffineerde materialen.

Het primaire element voor Domenico Bianchi is licht. Transparanties van glasvezel en was, dunne metaalplaten van zilver en palladium suggereren vormen en kleuren, die telkens weer van vorm veranderen en steeds weer nieuwe ruimtes definiëren.

Bianchi’s tekeningen en schilderijen roepen associaties op met nevelige landschappen en schimmige visioenen. Zijn kleurgebruik is terughoudend; voornamelijk aardetinten, geel en blauw, zijn figuren hebben geen directe relatie met de zichtbare werkelijkheid. Het materiaal zelf is uitgangspunt. Zijn atelier is een laboratorium waarin hij experimenteert met pigmenten, aarde, was en gevonden voorwerpen. Bianchi streeft ernaar om een herkenbare, universele ruimte weer te geven. In dit opzicht vergelijkt hij zijn werk met muziek of poëzie – disciplines die met een minimum aan middelen nieuwe gevoelens en ideeën kunnen oproepen.