Over Joanneke Meester

Joanneke Meester is beeldend kunstenaar, maar vooral beeldhouwer. In 2004 werd ze bekend toen ze van haar eigen huid een pistooltje maakte. Ze wilde hiermee haar bezorgdheid uitdrukken over het toenemende geweld in de samenleving.

Ze volgde haar opleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam, waar ze koos voor Plastische Ruimtelijke Vormgeving en Kunstgeschiedenis. Na deze studie werkte ze van 1992 tot 2001 binnen het kunstenaarscollectief Patchwork. Twee jaar later zette ze de studie weer voort aan het Sandberg Instituut in haar woonplaats Amsterdam. Daar richtte Meester zich op eigen, autonoom werk. In die tijd maakte ze verschillende videofilms waarin levende poppen de hoofdrol spelen. In recentere werken is ze meer gericht op tekst, zowel op papier als in installaties.

Een voorbeeld is haar expositie in 2014 in De Nederlandse Bank, getiteld I am not doing anything until I feel the need. Drie jaar later volgde Vatbaar voor herhaling in Galerie Rento Brattinga, ook in Amsterdam.

In verschillende werken uit Joanneke Meester haar bezorgdheid over maatschappelijke onderwerpen. Deze manier van reflecteren op de werkelijkheid is geëngageerd en doseert ze met humor. Haar installaties verlokkende de toeschouwer; dat is waar het haar om te doen is. Ze bevraagt met uiteenlopende materialen en technieken haar eigen gedachten over zaken als het menselijke bewustzijn en haar omgeving. Intermenselijke communicatie is haar kernwaarde.

Tijdens ARTZUID 2021 waren maar liefst achttien Signs te zien op het Zuidplein bij station Amsterdam-Zuid. Gele verkeersborden met daarop teksten die reflecteren op een persoonlijke gemoedstoestand. Een voorbeeld: Hier begint het avontuur ritme verstoord. Ook was het werk WE ARE not alONE – Rohn Rennon & Roko Rono te zien. Twee knalroze robots waarin John Lennon en Yoko Ono te herkennen zijn.