Over Leiko Ikemura

De Japans-Zwitserse Leiko Ikemura is beeldhouwer en schilder. Ze studeerde begin jaren 70 aan de Universiteit van Osaka. Toen ze eenentwintig was verliet ze Japan en ging in Spanje studeren aan de Academia de Bellas Artes in Granada en Sevilla. In 1979 verhuisde ze naar Zürich, waar ze vier jaar zou wonen en werken.

Haar eerste solotentoonstelling vond plaats in 1983 in de Bonn Kunstverein. Datzelfde jaar verbleef ze als artist in residence (Stadtzeichnerin) op uitnodiging van de stad Neurenberg. Gedurende de volgende jaren had Ikemura tal van solotentoonstellingen in galerieën en openbare instellingen in Bazel, Melbourne en Keulen. In deze periode vertoonde haar werk qua stijl en gewelddadige thema’s affiniteit en parallellen met de neo-expressionistische Neue Wilden. Haar belangstelling voor beeldhouwkunst ontstond in 1987. In de jaren 90 ontwikkelde de vrouwelijke figuur uit als de belangrijkste focus van haar werk. Zo maakte ze een serie (Girls) met onvolgroeide lichaampjes en wazige gelaatstrekken. In 1991 werd Ikamura hoogleraar schilderkunst aan Universität der Künste in Berlijn.

Naast de focus op vrouwenfiguren ontstonden ook meer hybride figuren: vrouw/dier, vrouw/berg, vrouw/boom. Na de ramp in de kerncentrale bij Fukushima in 2011 en berichten over geboortedefecten bij dieren schiep Leiko Ikamura Usagi Kannon (Konijn Madonna). Deze bronzen hybride met een huilend menselijk gezicht en konijnenoren was een opvallende verschijning tijdens ARTZUID 2021. Het beeld nodigt uit om eronder te schuilen, maar ook om verder te discussiëren over kernenergie.