Over Michael Craig-Martin

Michael Craig-Martin is conceptueel kunstenaar, schilder en beeldhouwer. Hij groeide op in de Verenigde Staten, hoewel in Ierland geboren. Bekendheid verwierf hij vanwege zijn invloed op de Young British Artists, waarvan hij een aantal heeft lesgegeven aan het Goldsmiths College in Londen, zoals Damien Hirst en Sarah Lucas. Van 1961-1966 studeerde hij schilderkunst aan Yale University; daarna vertrok hij naar Engeland.

Craig-Martins vroege werk is sterk conceptueel van aard. Later zijn alledaagse huishoudelijke voorwerpen te zien, van keukentrapjes tot half-leeg geknepen tubes tandpasta. Zijn gestileerde tekentechniek kenmerkt zich door stevige omlijningen en het gebruik van heldere, optimistische kleuren.

Zijn eerste solotentoonstelling was in 1969 in de Londense Rowan Gallery. Drie jaar later nam hij deel aan een groepstentoonstelling over conceptuele kunst. Een van zijn bekendste werken zijn Een eikenboom (1973), een semiotisch werk bestaande uit een glas water dat op een plankje staat. Craig-Martin beweert dat het hier om een eikenboom gaat… Ook de grootschalige zwart-witte muurtekeningen en zijn intense gekleurde schilderijen, installaties en opdrachtwerken.

De afgelopen decennia had hij tal van exposities en installaties in galeries en musea over de hele wereld. Op de 23^e Biënnale van Sao Paulo vertegenwoordigde hij het Verenigd Koninkrijk. Retrospectieven van zijn werk werden getoond in Londen en Dublin. Eind 20^e eeuw was hij tien jaar lang Tate Trustee (bestuurslid); in 2016 werd Craig-Martin geridderd voor zijn verdiensten voor de kunst.

Het gebouw van het Laban Dance Centre en Deptford (Londen), waar Craig-Martin samen met de Zwitserse architecten Herzog en De Meuron aan werkte, werd in 2003 onderscheiden met de Stirling Prize, een belangrijke onderscheiding op het gebied van eigentijdse architectuur.