‘Foto’s leveren de meest betrouwbare afbeeldingen van dieren en planten op, waardoor een visuele taal ontstaat die meteen aantrekkelijk is.’
Naam: Eiji Watanabe
Geboren: Japan, 1961
ARTZUID editie(s): ARTZUID 2017, 2025
Over Eiji Watanabe
Eiji Watanabe is beeldhouwer en installatiekunstenaar. Hij studeerde beeldhouwkunst aan de Aichi Prefectural University of Fine Arts and Music. Zijn eerste exposities had hij in 1994 in Nagoya en in Tokio. Maar ook buiten Azië, zoals in 2013 in Edinburgh.
Bekendheid kreeg Watanabe toen zijn werken te zien waren in het Hakone Open Air Museum, dat ligt op de hellingen van de berg Hakone in het Fuji Hakone Izu National Park. Het museum is gebouwd in een natuurlijke omgeving van ruim 70.000 m2. Het terrein herbergt meer dan honderd sculpturen, waaronder een van ’s werelds grootste collecties werken van de Britse beeldhouwer Henry Moore.
Watanabe deed mee aan de expositie Meets Art: Tamatebako in the Forest. Het toonde ensembles van werken van acht kunstenaars, bedoeld om kijkers van alle leeftijden te intrigeren. De tentoonstelling was georganiseerd als een tamatebako (schatkist) van kunstinstallaties met de meest uiteenlopende werken, van mystiek tot grillig. Eiji Watanabe’s Garden of the Appelation 2014 werd er getoond: een arrangement van meer dan tweeduizend kleurrijke papieren vlinders die rustten op een grote spiegelzuil. De maker knipte vlinderplaatjes uit boeken van de Britse botanicus en fotograaf Roger Philips.
Voor de vijfde editie van ARTZUID nodigde de Amsterdamse kunstenaar Paul Goede drie Japanse collega’s uit om samen het werk Vanish, Vanish in Mental White te maken. Het was Watanabe die de op vloer van de Art Chapel (kunstkapel) duizenden papieren bloemen, vlinders en paddenstoelen had neergelegd – allemaal zorgvuldig uit boeken gesneden en geknipt. Ook dit werk kreeg de titel Garden op the Appellation mee.
Op ARTZUID 2025 presenteert Watanabe het ‘historische’ vat met daarin gekleurde keramische vliegtuigen. In Japan worden houten vaten gebruikt voor sake, tofu en miso. Watanabe construeerde dit kunstwerk naar aanleiding van een droom die hem overweldigde. Op de klassieke Freudiaanse manier suggereren de vliegtuigen een ontsnapping uit de realiteit en tegelijkertijd laat het een verrassende nieuwe manier zien om vliegtuigen op een surrealistische manier af te beelden. De kleur en het materiaal van de vliegtuigen hebben een relatie met historische keramische stukken uit de Japanse kunstgeschiedenis. De bezoekers die in het houten vat kijken met de vreemd gekleurde vliegtuigen, die niet groter zijn dan je vingers, krijgen een surreële ervaring. Het brengt je in de stemming om in een vliegtuig rond de wereld te vliegen naar je droombestemming en last but not least confronteert het je met de beperkingen van alledag.
Eiji Watanabe werd onderscheiden met de prestigieuze Nissan Art Prize.