‘Als er onopzettelijk iets grappigs in mijn werk is, dan komt dat waarschijnlijk voort uit de behoefte te ontsnappen aan de tragische kant van mijn temperament. Het leven komt me absurd voor.’
Naam: Joan Miró
Geboren: Spanje, 1893 – 1983
ARTZUID editie(s): ARTZUID 2011
Over Joan Miró
Joan Miró was beeldhouwer, kunstschilder, graficus en keramist. Hij volgde in Barcelona een kunstopleiding. In 1920 vertrok hij naar Parijs, waar hij les nam aan de Académie de la Grande Chaumière. Miró sloot er vriendschappen met Pablo Picasso, Max Ernst, Jean (Hans) Arp en René Magritte.
Hij raakte onder de invloed van het kubisme. Net als Georges Braque en Picasso heeft Miró deze stroming nooit doorgezet tot volledige abstractie. Zijn vormen refereren altijd aan de concrete werkelijkheid, of zoals die in onze dromen bestaat.
Zijn ontmoeting met André Breton, de grondlegger en theoreticus van het surrealisme in 1925, zou van grote betekenis zijn. Hoewel Miró zich nooit bij een stroming aan zou sluiten – ook niet bij het surrealisme – noemde Breton hem wel ‘de grootste surrealist van ons allemaal’. Kort daarop zou hij met Max Ernst decors en kostuums ontwerpen voor Sergej Djagilevs spraakmakende Ballets Russes.
Bij het aanbreken van de Spaanse Burgeroorlog vluchtte Miró naar Frankrijk; vier jaar later (1940) keerde hij definitief terug naar Spanje. In 1954 kreeg hij de prijs voor grafische kunst tijdens de Biënnale van Venetië; daarna zouden nog tal van onderscheidingen volgen.
In de jaren 70 maakte Joan Miró de serie De hoop van de ter dood veroordeelde, waarin zijn ervaringen met oorlog en geweld zich manifesteren. Met Picasso en Dalí vormt hij de grote drie van de Spaanse moderne kunst. Verschillende musea in Europa en de Verenigde Staten bezitten zijn werk.
Tijdens de tweede editie van ARTZUID (2011) werd Miró’s Femme et oiseau (Vrouw en vogel) opgesteld. Het bronzen beeld maakte hij in het jaar voor zijn dood. Joan Miró overleed in 1983.